Marek Tomiczek, Juliusz Nagórski. Monografia architekta
Juliusz Nagórski (1877 – 1944), mieszkaniec warszawskiej Pragi-Północ, rówieśnik znanych architektów europejskich, jak le Corbusier, czy Erich Mendelsohn, w latach 1905 – 1910 studiował w Ecole des Beaux-Arts w Paryżu. Po powrocie do kraju rozpoczął karierę niezależnego architekta, a także utalentowanego rysownika, malarza, rzeźbiarza i dekoratora.
Jego działalność zawodowa, oprócz tworzenia właściwej architektury, obejmuje również prace z zakresu urbanistyki – tzw. Potrójny Nowy Świat, regulację placu Marszałka Piłsudskiego oraz najważniejszy, niezrealizowany oczywiście, projekt – „Wystawa Światowa 1943”.
Spośród blisko 100 projektów jego autorstwa, te najbardziej znane to: budynek Hotelu Polonia w Warszawie, kamienica Fruzińskiego przy Marszałkowskiej, róg Wilczej, kamienica przy ul. Targowej nr 15, kamienice przy ul. Smolnej 15 i 17, Biblioteka Ordynacji Krasińskich, projekt restauracji kamienicy Kościelskich – tzw. „Mansjonarii” na Starówce warszawskiej, kamienica Bonieckich – Barańskich przy ul. Mokotowskiej 24.
Oprócz tego, Nagórski był również autorem licznych projektów zaliczanych do tzw. małej architektury: kompozycji pomników, wnętrz sklepów, biur, banków, ołtarzy kościelnych, yacht clubów.
Mimo tak bogatej twórczości i dorobku, jego postać o wielobarwnej osobowości pozostaje do dzisiaj mało znana i dość enigmatyczna, po części dlatego, że olbrzymim cieniem położyło na jego życiu i twórczości podejrzenie o zbyt ścisłe kontakty z Niemcami podczas wojny, a w okresie powojennym wręcz o kolaborację – poprzez jego udział w zaaranżowanej przez niemieckie władze okupacyjne przebudowie Pałacu Rady Ministrów.
Autor monografii stara się przybliżyć wszelkie okoliczności tej sprawy i przybliża sylwetkę stosunkowo mało znanego i chyba niesłusznie odsuniętego w niepamięć, znakomitego architekta.
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.