KRĘTOŚĆ OŚRODKÓW POROWATYCH – PODEJŚCIE ALGORYTMICZNE

Krętość ośrodków porowatych – podejście algorytmiczne

Opracowanie to zbiór opisów algorytmów stosowanych w badaniach nad ośrodkami porowatymi, a szczególnie strukturami porowatymi składającymi się z prostych elementów geometrycznych: kół, sfer, prostokątów lub prostopadłościanów. Znaczna część opisywanego materiału ma charakter autorski. Jako uzupełnienie pozwalające na lepsze zrozumienie podobieństw, różnic, cech i potencjału nowych koncepcji opisano szczegółowo kilka innych, istniejących już metod wyznaczania krętości. W książce zaprezentowano głównie metody, które autor zaimplementował i samodzielnie przetestował. Wyjątkiem jest tu metoda elementów dyskretnych, która nie służy do obliczania krętości, ale stanowi ważne uzupełnienie warsztatu, oraz metoda objętości skończonych, która – tak jak metoda gazu sieciowego Boltzmanna – może być stosowana do wyznaczania pola prędkości niezbędnego do obliczenia krętości hydraulicznej wykorzystywanej w niektórych rozdziałach do celów porównawczych oraz do działania algorytmu opisanego w ostatnim rozdziale książki. Materiał jest przeznaczony głównie dla osób zajmujących się badaniami nad ośrodkami porowatymi, samodzielnie piszących (lub chcących pisać) własne specjalistyczne oprogramowanie. Książka może być też traktowana jako materiał dydaktyczny dla osób uczących się algorytmiki i programowania oraz jako wprowadzenie dla osób pragnących zaznajomić się z najważniejszymi metodami numerycznymi wykorzystywanymi w badaniach nad ośrodkami porowatymi. Opracowanie może być również traktowane jako przykład strategii badawczej.