ELEKTRYCZNA WYTRZYMAŁOŚĆ POWIERZCHNIOWA MATERIAŁÓW IZOLACYJNYCH

Monografia podejmuje problematykę wyładowań powierzchniowych i czynników wpływających na ich powstawanie, rozwój i trajektorię. Podczas wstępnych prób wysokonapięciowych na ogranicznikach przepięć zaobserwowano, że w wyniku wyładowania elektrycznego na granicy faz dielektryk stały – gaz – warystor dochodzi do rozszczelnienia obudowy ogranicznika i w konsekwencji dalszych prób do jego uszkodzenia. Stwierdzono, że istotne znaczenie dla wytrzymałości elektrycznej mają właściwości powierzchniowe izolacyjnej osłony ogranicznika, stosu warystorowego jak również rozkład pola elektrycznego wzdłuż powierzchni granicznej. Rozważania nad zjawiskami generowania, gromadzenia się jak i rozkładem ładunków elektrycznych na powierzchni dielektryków doprowadziły do określenia podstawowych czynników decydujących o wytrzymałości elektrycznej układów izolacyjnych z dielektrykiem stałym oraz urządzeń ochrony przepięciowej. Stwierdzono, że poprzez odpowiednie przeciwdziałanie tym zjawiskom można poprawić ich wytrzymałość elektryczną. W celu określenia roli podstawowych czynników wpływających na powstawanie i rozwój wyładowań powierzchniowych badaniom poddano kilka rodzajów materiałów. W pracy potwierdzono wpływ ładunku powierzchniowego i przestrzennego na rozwój wyładowań, jak również określono możliwości sterowania polem elektrycznym oraz miejscem występowania wyładowań, na próbkach izolatorów o powierzchni modyfikowanej odpowiednio dobranymi materiałami.