INNOWACYJNOŚĆ I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ INNOWACYJNA

Wiek XXI traktowany jest jako stulecie gospodarki opartej na wiedzy, ze szczególnym zaakcentowaniem wykorzystywania tej wiedzy do opracowywania rozwiązań innowacyjnych. Polska, będąc w Unii Europejskiej (UE), wykorzystuje jako narzędzie propagowania rozwoju gospodarczego i naukowego opartego na wiedzy między innymi „Siódmy Program Ramowy”, w którego dokumentach mówi się o trójkącie wiedzy. Tworzą go: edukacja, badania i innowacje jako niezbędne środki do osiągnięcia celu, jakim jest przekształcenie UE w najbardziej konkurencyjną i dynamiczną, opartą na wiedzy strukturę gospodarczą na świecie, zdolną do zapewnienia trwałego wzrostu gospodarczego, stworzenia liczniejszych i lepszych miejsc pracy oraz uzyskania większej spójności społecznej. Innym z narzędzi jest „Strategia 2020″, będąca nowym długofalowym programem społeczno-gospodarczym, zorientowanym między innymi na inteligentny rozwój UE, czyli przekształcenia gospodarki opartej na wiedzy, przedsiębiorczości i innowacjach.
Treść recenzowanej publikacji wyraźnie nawiązuje do tych programów, a jej zawartość koresponduje z hasłami przewijającymi się w cytowanych powyżej dokumentach. Z uwagi na istotność prezentowanych w pracy zagadnień, czego dowodem jest ranga wspomnianych uprzednio dokumentów, uważam podjęcie w postaci publikacji podręcznikowej problematyki innowacyjności i przedsiębiorczości innowacyjnej za wysoce uzasadnione.
Profesor Zbigniew Kłos przedstawia między innymi szerokie spektrum źródeł innowacyjności. Wskazuje tu słusznie na takie osobowe elementy, jak: rozwijający się potencjał wiedzy, zasoby twórcze czy kreatywność. Sięga następnie do nie wszędzie przywoływanych źródeł innowacyjności, osadzając je we właściwym kontekście przedsiębiorstwa, a następnie wskazuje na istotną rolę kultury organizacyjnej, czy szerzej doskonalenia zasobów niematerialnych, by przejść w końcu do omówienia roli chaosu i niestabilności.